Njė laluci dhe njė labi u duhej tė kalonin njė urė lėkundėse midis dy thepash mali. Poshtė ishte greminė. Labi qė ishte mė trimi, kaloi i pari dhe mbėrriti nė krahun tjetėr. Laluci nuk po guxonte tė kalonte urėn qė tundej tėrė kohės. Labi i thotė: - Po eja more! Laluci pėrgjigjet: - Jo, se tė mirren mendtė! - Po mua pse smu morėn mendtė kur kalova? - thotė labi. - Po ku ke mend ti mor derėzi! - pėrgjigjet laluci.
***
I biri me tė atin e ve ishin ulur pėr tė ngrėnė supė pėr drekė. I biri e provon i pari supėn por ajo ishte aq e nxehtė sa atij nisėn ti rridhnin lotė nga sytė. I ati e pyet - Pėrse qan o bir ? I biri i fsheh tė vėrtetėn duke iu pėrgjigjur: - Mu kujtua nėna e vdekur!
Atėherė i ati hesht dhe fut edhe ai nė gojė njė lugė supė. Supa tepėr e nxehtė e bėn edhe atė ti dalin lotė nga sytė. - Pse po qan o babė ? - e pyet i biri tinxar. - Mu kujtua jot ėmė se ēfarė kopili ka lėnė ! -pėrgjigjet i ati.